სწორად შერჩეული მომენტი

"მეეჭვება, დასავლეთს ივანიშვილი რაიმე სერიოზული მნიშვნელობისა და ღირებულების ფიგურად ესახებოდეს”

საფრანგეთში ორგანიზაცია "ქარტია 2010"-ის ერთ-ერთ დამფუძნებელს, 1990 წლის 28 ოქტომბერს არჩეული უზენაესი საბჭოს დეპუტატს, მედეა თუშმალიშვილს ვთხოვეთ, თავისი ორგანიზაციის სახელით, გაეზიარებინა შეხედულებები საქართველოში მომხდარ საკადრო ცვლილებებთან დაკავშირებით, ესაუბრა წინასაარჩევნო ვითარებაზე და გამოეთქვა აზრი საქართველოში პოლიტიკური ოპოზიციის მოქმედების მნიშვნელობაზე.

- ამ უკანასკნელ ხანს ქართულ პოლიტიკურ წრეებში დიდი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია ახალი პრე­მიერ-მინისტრის დანიშვნამ, შესაბამისად, აზრთა სხვადასხვაობაცაა. როგორ შეაფასებდით პრეზი­დენტის ამ ინიციატივას?

- ვანო მერაბიშვილის დანიშვნა პრემიერ-მინისტრად თითქოს არც იყო მოულოდნელი - ჰაერში ტრიალებდა ეს იდეა, მაგრამ პრეზიდენტის მიერ შერჩეული მომენტი ახალი პრემიერის დანიშვნი­სა კიდევ ერთხელ გვარწმუნებს, რომ მიხეილ სააკაშვილი პროფესიონალი პოლიტიკოსია, რომე­ლიც ზედმიწევნით ფლობს შესაძლებლობების გამოყენების ტექნოლოგიას.

- ე.ი. «ქარტია 2010» მიესალმება ამ გადაწყვეტილებას…

- საქმე ის არის, რომ ვანო მერაბიშვილი სწორედ ის პოლიტიკური ფიგურაა, რომელიც სჭირდება აღმასრულებელ ხელისუფლებას - მას აქვს ხალხის ნდობის მანდატი, იშვიათი შრომის უნარი და სტრატეგიული ხედვა.

- პრემიერ-მინისტრმა საკმაოდ ამბიციური სამოქმედო გეგმა წარადგინა, რომლის დიდი ნაწილი სოციალური და ეკონომიკური პრობლემების მოგვარებას ეხება, ხოლო განსაკუთრებული ყუ­რადღება უმუშევრობის პრობლემის მოგვარებაზე გაამახვილა. მოგწონთ მისი სტრატეგიული გეგ­მა?

- რა თქმა უნდა, უმუშევრობა სერიოზული პრობლემაა, ისე როგორც მსოფლიოს სხვა ქვეყნებისთ­ვის. რომ გადავხედოთ წინასაარჩევნო პროგრამებს, ისეთი მდიდარი ქვეყნებისთვის, როგორებიც არიან, მაგალითად, საფრანგეთი, ამერიკა, მთავარი საკითხი უმუშევრობა და ეკონომიკური კრიზი­სია. ახლად არჩეულმა საფრანგეთის პრეზიდენტმა, ფრანსუა ოლანდმაც, ძირითადად, აქცენტი გა­აკეთა უმუშევრობაზე.

საქართველოში უკანასკნელ წლებში გატარდა მნიშვნელოვანი ეკონომიკური რეფორმები. ვიმე­დოვნებთ, რომ ახალი პრემიერ-მინისტრი ჩვეული დინამიზმით შეძლებს სოციალური ფონის გა­უმჯობესებასაც.

- ჩვენ სხვა მნიშვნელოვანი პრობლემებიც გვაქვს, უმუშევრობის გარდა...

- ჩვენი უმთავრესი პრობლემა რუსეთის მიერ ოკუპირებული ტერიტორიები და რუსეთის მუდმი­ვი სამხედრო თუ პოლიტიკური აგრესიაა. ჩვენ მრავალგზის აღვნიშნეთ და ახლაც ვიმეორებთ, რომ აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის ოკუპაცია მოხდა 1993 წელს, როდესაც რუსეთმა ე.წ. "სამშვიდობო" ჯარი ჩააყენა ამ რეგიონში. ედუარდ შევარდნაძემ, სამშვიდობო შეთანხმების თანახ­მად, ხელი მოაწერა ამ დოკუმენტს, რითაც რუსული ჯარის ყოფნა საქართველოს ტერიტორიაზე ლეგიტიმურად ცნო. ეს ისტორიული ფაქტია და ვერ შეიცვლება პოლიტიკური სიმპათიებისა თუ ანტიპათიების კარნახით. ფაქტობრივად, იმ დღიდან საქართველოს ხელისუფლების იურისდიქ­ცია ამ რეგიონში არ ვრცელდება.

- ოპოზიცია მიიჩნევს, რომ აფხაზეთისა და ცხინვალის ოკუპაცია 2008 წლის აგვისტოს ომის შედე­გია. ბიძინა ივანიშვილი, უფრო ადრე კი სალომე ზურაბიშვილი, ნინო ბურჯანაძე და სხვანი, ბრალს სდებდნენ მიხეილ სააკაშვილს ცხინვალში სამხედრო ოპერაციის დაწყების გამო. ეს ბრალ­დებები განსაკუთრებით დღეს გაისმის ივანიშვილის კოალიციის წარმომადგენელთა მხრიდან.

- სამწუხარო ფაქტია, რომ ოპოზიციის ზოგიერთი წარმომადგენელი და ასეთი, როგორც ჩანს, ბევ­რია, ვერ ანსხვავებს ოპოზიციურ ბრძოლას ქვეყნის ინტერესების ღალატისგან. რუსეთის ყურის სა­ამებლად ნათქვამი ფრაზა "სააკაშვილი თავს დაესხა მძინარე ცხინვალს", გარდა შინაარსობლივი აბსურდულობისა, ქვეყნის ისეთი მძიმე ღალატია, რომელსაც არც ახსნა აქვს და არც - პატიება.

საბედნიეროდ, ოპოზიციაში არიან ცალკეული პოლიტიკოსები, რომლებმაც არ იკადრეს ქვეყნის ღალატი რუსეთში პოლიტიკური დივიდენდების მოსაპოვებლად. როგორც ჩანს, ეროვნული ინტე­რესი მათთვის უფრო ღირებული აღმოჩნდა. ვფიქრობ, მომავალში ყველა ჭეშმარიტად ეროვნული ძალა გაერთიანდება.

რადგან ახლოვდება 2008 წლის ომის დაწყების თარიღი და თქვენ ამ მტკივნეულ თემას შეეხეთ, მოდით გავიხსენოთ რამდენიმე ფაქტი, რომელიც წინ უსწრებდა ქართული ჯარის შესვლას ცხინ­ვალში:

28 ივლისს, როდესაც დაიწყო ცხინვალიდან ინტენსიური სროლა, სწორედ იმ დღეს ცხინვალში ჩა­ვიდნენ რუსეთის თავდაცვის მინისტრის მოადგილე, არმიის გენერალი პანკოვი, და 58-ე არმიის მეთაური, ანატოლი ხრულოვი;

3 აგვისტოს ცხინვალის რეგიონში შევიდა 42-ე დივიზიის მზვერავი ბატალიონი;

4 აგვისტოს - რუსეთის 58-ე არმიის სამედიცინო და კავშირგაბმულობის ნაწილები;

5 აგვისტოს როკის გვირაბიდან შემოვიდა 33-ე საჰაერო-სადესანტო ბრიგადა;

6 აგვისტოს ჩრდილო-კავკასიის სამხედრო ოლქის ხელმძღვანელობა დაბანაკდა ჯავაში და ბო­ლოს;

7 აგვისტოს, დილის ოთხ საათზე, როკის გვირაბიდან შემოვიდნენ სატანკო ბრიგადები.

საქართველოს პრეზიდენტი იდგა არჩევანის წინაშე: ან ჯარი უნდა შესულიყო ცხინვალში და შეე­ჩერებინა რუსეთის არმიის წინსვლა, ან გაეცა ბრძანება, გაეთხარათ სანგრები თბილისის მისადგო­მებთან, დედაქალაქის დასაცავად.

- ეს უკვე საყოველთაოდ აღიარებული ფაქტია, რომ რუსეთმა ომი დაიწყო საქართველოს ხელი­სუფლების შეცვლის მიზნით.

- რა თქმა უნდა, რუსეთის მიზანი იყო ხელისუფლების შეცვლა და არა ისედაც ოკუპირებული ტე­რიტორიის ოკუპაცია. რომ არა დასავლეთის რეაგირება, რუსეთის ჯარი უეჭველად შემოვიდოდა თბილისში. აგვისტოს ომი საქართველოს ტრაგედიაა, რუსეთ-საქართველოს ორსაუკუნოვანი ურ­თიერთობების კიდევ ერთი საზარელი ეპიზოდი და ამ კონტექსტში "ქართული ოცნების" მიერ ჩა­ტარებული აქცია კარალეთში, შეძახილებით: "მე არ მაინტერესებს, ვინ დაიწყო ომი" და მსგავსი ამისა, ვინ იცის, იქნებ უფრო ტრაგიკულია საქართველოსთვის, ვიდრე მისი ჩრდილოელი მეზობ­ლის ვერაგი ზრახვები.

- არც სხვა პრეზიდენტებს წყალობდა რუსეთი...

- არც ერთს და არც ერთ ეპოქაში. მახსოვს, 1990 წელს სახაროვის მეუღლე, ელენა ბონერი, წერდა: "ვიდრე ზვიად გამსახურდია კავკასიაშია, კავკასია დაკარგულია რუსეთისთვის, რომლის მნიშვნე­ლობაც ჯერ კიდევ ერმოლოვს ესმოდა." გარდა გეოსტრატეგიული ინტერესისა, რუსეთი ფსიქოლო­გიურად ვერ ეგუება იმ აზრს, რომ საქართველო მისგან დამოუკიდებელი ქვეყანაა. თუ საქართვე­ლო დაბრუნდება რუსეთის პოლიტიკურ სივრცეში, რა მიზნითაც მოევლინა ჩვენს ქვეყანას ბიძინა ივანიშვილი თავისი "ქართული ოცნებით", მაშინ ჩვენ დავკარგავთ ჩვენს გეოპოლიტიკურ და გე­ოსტრატეგიულ დანიშნულებას, რისი დაკარგვაც, ალბათ, უკვე ხანგრძლივ ისტორიულ პერსპექტი­ვაში, დაგვაკარგვინებს საქართველოს სახელმწიფოებრიობის აღდგენის შესაძლებლობას.

- "ქარტია 2010" გამორიცხავს "ქართული ოცნების" პროდასავლურ ორიენტაციას?

- სრულიად გამოვრიცხავთ. არის კი ადამიანი, რომელსაც გულწრფელად სჯერა, რომ "გაზპრომის" აქციონერს საქართველოს დასავლეთთან დაახლოება სურს და რომ მის ამ ზრახვას კრემლი აპლო­დისმენტებით შეხვდება?! დამეთანხმებით, არარეალური სცენარია...

- ივანიშვილის გვერდით მყოფი თედო ჯაფარიძე თავის ინტერვიუში წერს, რომ ბრალდებაზე - ივანიშვილი პრორუსულიაო - დასავლეთშიც და საქართველოშიც უკვე ეღიმებათ...

- ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი, თედო ჯაფარიძე, საკმაოდ ერკვევა საგარეო პოლიტიკაში და ამიტომ დარწმუნებული ვარ, რომ არ სჯერა არც ერთი სიტყვის, რომელსაც თავად წერს და ამ­ბობს. თედო ჯაფარიძემ არ შეიძლება, არ იცოდეს, რომ დასავლეთში, მათ, რომლებსაც ევალებათ საქართველოს საკითხებში გარკვევა, ნამდვილად არ "ეღიმებათ" ივანიშვილის პრორუსულ წარმო­მავლობაზე. ამის დასტურია როგორც ამერიკის სახელმწიფო მდივნის, ჰილარი კლინტონის სტუმ­რობა საქართველოში, ისე ახლახან ევროპის პარლამენტში გამართული დებატები, რომლის დრო­საც სრულიად ნათლად და მკაფიოდ წარმოჩნდა, თუ როგორ აფასებს დასავლეთი ივანიშვილის პიროვნებას. საპარლამენტო დებატებს მოჰყვა "ქართული ოცნების" მხრიდან სამარცხვინო ისტე­რია, რომელმაც კიდევ ერთხელ ცხადყო ამ კოალიციის დაბალი პროფესიონალიზმი და სრულიად ანტიდასავლური განწყობა. აღარაფერს ვიტყვი საფრანგეთის წამყვან გაზეთებში გამოქვეყნებულ სტატიებზე, რომლებშიც ივანიშვილისადმი დამოკიდებულება ცალსახად უარყოფითია. მართა­ლია, ივანიშვილის მიერ დაქირავებული ლობისტები არ იშურებენ დროსა და ენერგიას, რაც შეიძ­ლება მუქ ფერებში დახატონ დღევანდელი საქართველო და მიმდინარე პოლიტიკური პროცესები, მაგრამ ის, რომ ლობისტების დაქირავება არ ცვლის და ვერც შეცვლის დასავლეთის მიერ შემუშა­ვებულ სტრატეგიას საქართველოს მიმართ, ეს ბატონმა თედომ კარგად უწყის. რაც შეეხება თვით საქართველოში "მომღიმართ" ივანიშვილის პრორუსულობის ბრალდებაზე, შევახსენებთ, რომ 90-იან წლებში ჩვენი საზოგადოების ნაწილის ირონიულმა "ღიმილმა" ზვიად გამსახურდიას მიმართ, როცა გამსახურდია რუსეთის საკითხებზე და მის მრავალრიცხოვან აგენტურაზე მიუთითებდა, მიგვიყვანა სახელმწიფო გადატრიალებამდე, რომლის ჭრილობებს დღემდე ძნელად ვიშუშებთ.

- დავუბრუნდეთ ვანო მერაბიშვილის პრემიერ-მინისტრის პოსტზე დანიშვნას. ოპოზიცია მიიჩ­ნევს, რომ "ხელისუფლებამ საპროტესტო მოძრაობას ძალა დაუპირისპირდა» და "ხელისუფლება არ აპირებს ძალაუფლების დათმობას". ასევე, ის ვარაუდიც გამოითქვა, რომ, შესაძლოა, დასავლე­თის გულის მოსაგებად, ახალმა პრემიერმა დაიწყოს მოლაპარაკება ივანიშვილთან.

- ვანო მერაბიშვილის პრემიერ-მინისტრად დანიშვნით, პრეზიდენტმა, რა თქმა უნდა, ძლიერი სვლა გააკეთა. გააჩნია, ოპოზიცია "ძალაში" რას გულისხმობს? სრულიად გაუგებარია, რატომ უნ­და დათმოს «ნაციონალურმა მოძრაობამ" ძალაუფლება, როცა ის, ყოველი გამოკითხვის მიხედ­ვით, რამდენიმე ათეული პროცენტით უსწრებს ოპოზიციას? ან რას ნიშნავს "დათმობა", როცა ეს საკითხი არჩევნების გზით წყდება - ქართველი ხალხის გადასაწყვეტია, ვინ რა უნდა დათმოს. რაც შეეხება მერაბიშვილისა და ივანიშვილის ჰიპოთეზურ მოლაპარაკებას, ვფიქრობ, რომ თუ ის მართლაც შედგება, ეს იქნება არა მერაბიშვილის, არამედ ივანიშვილის ინიციატივა, რადგან მან იცის, რომ უმრავლესობით ის პარლამენტში ვერ მოვა და არ არის გამორიცხული, რომ სხვა გზები ეძიოს. რაც შეეხება დასავლეთს, დასავლეთს სურს, საქართველო პოლიტიკურად სტაბილურ, დე­მოკრატიის გზაზე მიმავალ სახელმწიფოდ იხილოს და ძალზე მეეჭვება, რომ ამ მისიის შესრულე­ბაში დასავლეთს ივანიშვილი რაიმე სერიოზული მნიშვნელობისა და ღირებულების ფიგურად ესახებოდეს.

ესაუბრა ქეთევან ქურდოვანიძე.

პარიზი, 18 ივლისი, 2012 წელი.

სტატიის მისამართი: http://24saati.ge/index.php/category/news/2012-07-20/30722.html