Париж, сентябрь 2010 г.
Господин Президент!
Обращаюсь к Вам от имени «Хартии 2010» - политического объединения грузин, проживающих на Западе. Вопрос касается ситуации, сложившейся в российско-грузинских отношениях вследствие августовской войны 2008 года.
Вы не раз заявляли, господин Президент, что «в случае смены власти в Грузии будут восстановлены российско-грузинские отношения в полном объеме». В подтверждение Ваших слов идентичная точка зрения не раз высказывалась и премьер-министром Российской Федерации, и рядом других политиков разного уровня. Так позвольте спросить: что Вы имеете в виду под «полным восстановлением» отношений между Россией и Грузией? Согласитесь, господин Президент, что это вопрос принципиально важный, исторически важный. Вы имеете в виду экономическое сотрудничество? Возобновление авиарейсов? Возвращение «Хванчкары» к праздничным застольям россиян? Или – полную деоккупацию Грузии и вывод российских войск с территории Абхазии и Цхинвальского региона? Судя по Вашим контактам с господами Кокойты и Багапшем (даже, в ту пору, когда Россия полыхала в огне лесных пожаров) и поспешности наращивания военного потенциала в этих регионах Грузии, говоря о восстановлении грузино-российских отношений «в полном объеме», Вы, очевидно, имели в виду возвращение грузинских вин на российский рынок. Не более того. Смею заметить, господин Президент, что Вы недостаточно информированы о том, какова реальная ситуация в Грузии. Во-первых, в Грузии нет серьезной реальной политической силы, ориентированной на Россию, которая была бы способна прийти к победе путем выборов. И второе, главное: грузинский народ никогда не смирится с русским сапогом на своей исконной земле…
Народы Грузии сделали свой выбор и не изменят своего стремления стать полноценным членом Западного сообщества, стать свободными навсегда, и пути назад нет. Мосты сожжены. Руководимой Вами стране пора понять, что быть Михаилу Саакашвили президентом Грузии или не быть, - это дело народов Грузии. А народ подавляющим большинством своим сказал свое слово на выборах дважды: быть Михаилу Саакашвили президентом Грузии до конца своего мандата.
В августе 2008 года Россия пыталась сменить власть в Грузии путем военной интервенции. Запад, зная реальную обстановку в Грузии, воспрепятствовал осуществлению далеко идущих кремлевских планов. Однако и сегодня Кремль не отказывается от навязчивой идеи сменить власть в Грузии. Россия развернула масштабную информационную войну против Грузии и ее президента: изо дня в день десятки материалов появляются в прессе России, пытаясь путем передергивания фактов, подкупа, дезинформации очернить грузинское руководство. С помощью живущих в России грузинских бизнесменов, особо приближенных к Кремлю, финансируются некоторые грузинские оппозиционные «политические деятели», что, естественно, никак не способствует росту их весьма низкого рейтинга.
Смеем заверить Вас, господин Президент, что чем больше непристойных фильмов и передач создадут Ваши подручные, чем больше будут засорять Интернет Ваши «правдолюбивые» журналисты, тем сплоченней станет грузинская нация, тем большей поддержки добьется она со стороны свободного мира.
Господин Президент, в интервью, данном Вами во время встречи с южно-африканским президентом Джайкобом Зума, Вы сказали по поводу августовской войны: «Без прессы, в узком составе, наши партнеры признают и факт агрессии, и правомерность наших отношений, но в силу ряда причин они не могут заявить об этом публично». Господин Президент, что это за такие «причины», по которым сильные мира сего, т. е. мировая политическая элита, вынуждены поддерживать президента маленькой страны против «мировой державы»?! Боятся Саакашвили? Не боясь при этом назвать Россию оккупантом? Силен же Саакашвили, «запугавший» до смерти весь Запад! А не кажется ли Вам, господин Президент, что Запад прекрасно осведомлен о причинах начала боевых действий России на территории Грузии в августе 2008 года? Западные политики и военные эксперты прекрасно понимают, что за одну ночь невозможно осуществить такие широкомасштабные армейские передвижения (тем более, извините, для российской армии), какие «осуществила» Ваша 58-я? И опять же, прошу прощения, господин Президент, не кривите душой, говоря, что война 2008 года ничуть не повредила имиджу России и что «партнерские отношения Запада с Россией ничуть не пострадали». Увы, господин Президент, именно «политический труп», как Вы выразились в адрес президента Грузии, пользуется все растущей поддержкой демократического мира, пожать руку «политическому трупу» поспешили в Грузию вице-президент США Джозеф Байден, госсекретарь США Хилари Клинтон, главы МИД Франции и Польши, вице-президент Еврокомиссии баронесса Кэтрин Эштон, делегации разных уровней – список велик. Не говорит ли этот факт безусловной политической поддержки, оказанной Грузии Западом после августовской войны, о том, что России пора пересмотреть свою политику по отношению к Грузии? Августовская война России с Грузией убедила мир, что сегодняшняя Россия, к великому сожалению, является преемником «Империи Зла», способной посылать свои хотя и полуголые, деморализованные, голодные, но огромные полчища к заведомо слабым (в силу малочисленности) соседям, прибирать к рукам всё новые и новые чужие земли, являясь одновременно территориально самой большой страной планеты. Кадры, повествующие о жестокости, мародерстве и вседозволенности российской «армии», обошли весь мир. Августовская война нанесла также большой урон российской дипломатии – признав независимость Абхазии и так называемой Южной Осетии, она потерпела полное фиаско. Чавес, Хамас и Науру – вот единомышленники России. Как говорят в России: «за державу обидно»! А что касается «партнерских отношений», которые Вас так радуют, то они сведены к купле-продаже газа и нефти. Разве Россия, страна действительно больших культурных традиций, родина великих писателей и мыслителей, не заслуживает более глубоких и достойных взаимоотношений с Западом, нежели те, в основе которых лежит мечта стать сырьевым придатком, например, Китая?! К сожалению, сегодняшнее отношение к России Западного мира есть результат российской политики, определяемой анархичным, имперским мышлением. Постсоветская Россия могла бы стать желанным союзником для всего бывшего соцпространства, если б не провоцируемые ею государственные перевороты и искусственные этноконфликты, убийства нежелательных президентов, бесконечные манипуляции энергоресурсами и т.д. и т. п. Разве это стиль поведения сильного союзника? Россия в течение последних двадцати лет сделала все возможное и невозможное, чтобы оттолкнуть от себя всех и всякого.
Напомню Вам, что в 2004 году, когда Михаил Саакашвили был выбран президентом Грузии, его первый официальный визит состоялся именно в Россию, где на встрече с тогдашним президентом Владимиром Путиным Саакашвили предложил начать взаимоотношения «с чистого листа». В ответ на это мирное предложение участились обстрелы и провокации в Абхазии и Цхинвальском регионе, обстановка в этих регионах Грузии дошла до кипения, и вот – война!
В чем вы видите причину всего этого, господин Президент? Не сама ли Россия подтолкнула Грузию к единственному пути спасения – НАТО? Действительно ли Грузия, в силу своей взбалмошной сути, бежит от России? Так позвольте спросить, господин Президент, а кто не бежит? Оглянитесь вокруг, Дмитрий Анатольевич… Не мечтайте менять президентов! Проблема не в Михаиле Саакашвили, как вам, видимо, думается. Проблема в Ваших танках на грузинской земле.
«Граждане, Отечество в опасности! Наши танки на чужой земле», - пел Александр Галич в советские времена. Так спасайте Отечество, спасайте Россию, господин Президент! Власть в Ваших руках.
От имени «Хартии 2010»
Медея Тушмалишвили,
бывший депутат Парламента Грузии
ღია წერილი რუსეთის პრეზიდენტს დიმიტრი მედვედევს
"ბატონო პრეზიდენტო!
მოგმართავთ "ქარტია 2010"-ის – საზღვარგარეთ მცხოვრები ქართველთა პოლიტიკური გაერთიანების სახელით. საქმე ეხება რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობებში 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ შექმნილ სიტუაციას. თქვენ არაერთხელ განაცხადეთ, რომ "საქართველოში ხელისუფლების შეცვლის შემთხვევაში რუსულ-ქართული ურთიერთობები სრული მოცულობით აღდგება". თქვენი სიტყვების დასამტკიცებლად მსგავსი მოსაზრება არაერთხელ გამოთქვა რუსეთის პრემიერ-მინისტრმაც და სხვადასხვა დონის რიგმა პოლიტიკოსებმა. ნება მოგვეცით, გკითხოთ: რას გულისხმობთ საქართველო-რუსეთის ურთიერთობების სრული მოცულობით აღდგენაში?
დაგვეთანხმეთ, ბატონო პრეზიდენტო, ეს საკითხი პრინციპულად და ისტორიულად მნიშვნელოვანია. ეკონომიკურ თანამშრომლობას გულისხმობთ? ავიარეისების აღდგენას? რუსების სადღესასწაულო მაგიდაზე "ხვანჭკარას" დაბრუნებას, თუ საქართველოს სრულ დეოკუპაციას და აფხაზეთის ტერიტორიიდან და ცხინვალის რეგიონიდან რუსეთის ჯარების გაყვანას? თქვენი ბატონ კოკოითთან და ბაღაფშთან ურთიერთობებისა და (მაშინაც კი, როდესაც რუსეთი ცეცხლის ალში იყო გახვეული) და საქართველოს ამ რეგიონებში სამხედრო პოტენციალის დაჩქარებულად განლაგების ფონზე საქართველოსთან ურთიერთობების სრული მოცულობით აღდგენის შესახებ საუბრისას თქვენ, ალბათ, რუსულ ბაზარზე ქართული ღვინის დაბრუნებას გულისხმობდით. აღვნიშნავ, რომ თქვენ, ბატონო პრეზიდენტო, არასაკმარისად ხართ ინფორმირებული იმის შესახებ, როგორი სიტუაციაა რეალურად საქართველოში. პირველ რიგში, საქართველოში არ არიან რუსეთზე ორიენტირებული ისეთი სერიოზული პოლიტიკური ძალები, რომლებიც არჩევნების გზით გამარჯვების მიღწევას შეძლებდნენ. მეორე და მთავარი: ქართველი ერი საკუთარ ძირძველ მიწაზე რუსულ ჩექმას არასოდეს შეეგუება! ქართველმა ხალხმა გააკეთა თავისი არჩევანი და არ შეცვლის მისწრაფებას, გახდეს სამუდამოდ თავისუფალი, დასავლური საზოგადოების სრულუფლებიანი წევრი და უკან არ დაიხევს. ყველა ხიდი დამწვარია!
დროა, თქვენმა ქვეყანამ გაიგოს, რომ იქნება თუ არა მიხეილ სააკაშვილი საქართველოს პრეზიდენტი, ქართველი ხალხის გადასაწყვეტია, ხალხის უმრავლესობამ კი თავისი სათქმელი არჩევნებზე ორგზის თქვა: მიხეილ სააკაშვილი საქართველოს პრეზიდენტი მანდატის ამოწურვამდე იქნება!
2008 წლის აგვისტოში რუსეთმა საქართველოს ხელისუფლების სამხედრო ინტერვენციის გზით შეცვლა სცადა. დასავლეთი, რომელმაც საქართველოში შექმნილი რეალური სიტუაცია იცოდა, კრემლის შორსმიმავალ გეგმებს შეეწინააღმდეგა, თუმცა კრემლი საქართველოში ხელისუფლების შეცვლის აკვიატებულ იდეაზე უარს არც დღეს ამბობს. რუსეთმა საქართველოსა და მისი პრეზიდენტის წინააღმდეგ საინფორმაციო ომი გააჩაღა. ყოველდღიურად ათობით მასალა ჩნდება რუსულ პრესაში: ფაქტების გაყალბებით, მოსყიდვით და დეზინფორმაციით საქართველოს ხელისუფლებისთვის იმიჯის შელახვას ცდილობენ. ამის კიდევ ერთი გზაა რუსეთში მცხოვრები ქართველი ბიზნესმენების დახმარებით, განსაკუთრებით - მათი, ვინც კრემლთან არის დაახლოებული რამდენიმე ქართული ოპოზიციური "პოლიტიკური მოღვაწის" დაფინანსება, რაც ნამდვილად არ უწყობს ხელს მათი საკმაოდ დაბალი რეიტინგის ზრდას.
გარწმუნებთ, ბატონო პრეზიდენტო, რომ რაც უფრო მეტ უღირს ფილმსა და გადაცემას გააკეთებენ თქვენი ქვეშევრდომები, რაც მეტად დააბინძურებენ თქვენი "სიმართლისმოყვარული" ჟურნალისტები ინტერნეტ-საიტებს, მით უფრო შემჭიდროვდება ქართველი ერი და მით მეტ მხარდაჭერას მიაღწევს თავისუფალი მსოფლიოს მხრიდან.
ბატონო პრეზიდენტო, სამხრეთ აფრიკის პრეზიდენტთან ჯაიკობ ზუმასთან შეხვედრის დროს ინტერვიუში თქვენ აგვისტოს ომზე თქვით: "პრესის გარეშე, ვიწრო წრეში, ჩვენი პარტნიორები აღიარებენ აგრესიის ფაქტსაც, ჩვენი ურთიერთობების სამართლიანობასაც, თუმცა რიგი მიზეზების გამო ამის შესახებ სახალხოდ არ საუბრობენო”. რა არის ეს "მიზეზი", რომლის გამოც ძლიერი ქვეყნები, უფრო ზუსტად, მსოფლიო პოლიტიკური ელიტა იძულებულია, პატარა ქვეყანას "მსოფლიო დერჟავას" წინააღმდეგ მხარი დაუჭიროს? - სააკაშვილის ეშინიათ?! და ამავდროულად არ ეშინიათ, რუსეთს "ოკუპანტი" უწოდონ?! იმდენად ძლიერია სააკაშვილი, რომ მთელი დასავლეთი შეაშინა?! არ გეჩვენებათ, რომ დასავლეთი 2008 წლის აგვისტოში საქართველოს ტერიტორიაზე საომარი მოქმედებების დაწყების მიზეზებზე მშვენივრად არის ინფორმირებული? დასავლელ პოლიტიკოსებს და სამხედრო ექსპერტებს კარგად ესმით, რომ ერთ ღამეს ისეთი ფართომასშტაბიანი სამხედრო გადაადგილების (მითუმეტეს, რუსული არმიისთვის) განხორციელება შეუძლებელია, როგორიც თქვენმა 58-ე არმიამ განახორციელა! ბოდიშს გიხდით, მაგრამ ნუ თვალთმაქცობთ, როდესაც ამბობთ, რომ 2008 წლის ომმა რუსეთის იმიჯი ოდნავაც არ დააზარალა და რომ "დასავლეთსა და რუსეთს შორის პარტნიორული ურთიერთობები ოდნავაც არ დაზარალებულა". სწორედ "პოლიტიკური გვამი", როგორც თქვენ, ბატონო პრეზიდენტო, არაერთხელ უწოდეთ საქართველოს პრეზიდენტს, სარგებლობს დემოკრატიული მსოფლიოს მზარდი მხარდაჭერით, "პოლიტიკური გვამის" ხელის ჩამოსართმევად ჩავიდნენ საქართველოში აშშ-ის ვიცე-პრეზიდენტი ჯოზეფ ბაიდენი, აშშ-ის სახელმწიფო მდივანი ჰილარი კლინტონი, საფრანგეთისა და პოლონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრები, ევროკომისიის ვიცე-პრეზიდენტი ბარონესა ქეტრინ ეშტონი და სხვადასხვა დონის დელეგაციები, რომელთა ჩამონათვალი ძალიან დიდია. არ მეტყველებს ეს ფაქტი დასავლეთის მიერ საქართველოსთვის აგვისტოს ომის შემდეგ აღმოჩენილ უპირობო პოლიტიკურ მხარდაჭერაზე? რუსეთ-საქართველოს ომმა დაარწმუნა მსოფლიო, რომ დღევანდელი რუსეთი, "ბოროტების იმპერიის" მემკვიდრეა, რომელსაც შეუძლია, საკუთარი დემორალიზებული, მშიერი, ნახევრადშიშველი, თუმცა უზარმაზარი საჯარისო დანაყოფები რიცხოვნობის თვალსაზრისით იმთავითვე სუსტ მეზობელთან გააგზავნოს, ახალ-ახალი მიწები მიითვიოს, იმის მიუხედავად, რომ პლანეტაზე ტერიტორიულად ყველაზე დიდი სახელმწიფოა! რუსული "არმიის" სისასტიკის, მაროდიორობისა და ყოველგვარ ზღვარს გასულობის ამსახველი კადრები მთელმა მსოფლიომ ნახა. აგვისტოს ომმა დიდი დარტყმა მიაყენა ასევე რუსულ დიპლომატიასაც - აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობის აღიარებით მან სრული ფიასკო განიცადა. ჩავესი, ჰამასი და ნაურუ – ისინი არიან რუსეთის თანამოაზრეები. როგორც რუსეთში ამბობენ, "за державу обидно"! რაც შეეხება "პარტნიორულ ურთიერთობებს", რომელიც თქვენ ასე გახარებთ, ისინი გაზისა და ნავთობის ყიდვა-გაყიდვაზეა დამოკიდებული. ნუთუ რუსეთი - ნამდვილად დიდი კულტურული ტრადიციების, დიადი მწერლებისა და მოაზროვნეების სამშობლო, არ იმსახურებს დასავლეთთან გაცილებით ღრმა და ღირსეულ ურთიერთობებს?! სამწუხაროდ, რუსეთის დღევანდელი ურთიერთობა დასავლეთთან რუსული პოლიტიკის შედეგია, რომელსაც ანარქიული, იმპერიული აზროვნება განსაზღვრას. პოსტსაბჭოთა რუსეთს შეეძლო, სასურველი მოკავშირე ყოფილიყო მთელი ყოფილი სოციალური სივრცისთვის, რომ არა მის მიერ სახელმწიფო გადატრიალებებისა და ხელოვნური ეთნოკონფლიქტების პროვოცირება, არასასურველი პრეზიდენტების მკვლელობები, ენერგოსისტემების უსასრულო მანუპულაციები და ა.შ. - ნუთუ ეს ძლიერი მოკავშირის მოქმედების სტილია?! რუსეთმა ბოლო 20 წლის განმავლობაში ყველაფერი გააკეთა - შესაძლებელიც და შეუძლებელიც, რათა მისგან ყველა და ყველაფერი გაერიყა!
შეგახსენებთ, რომ 2004 წელს, როდესაც მიხეილ სააკაშვილი საქართველოს პრეზიდენტად აირჩიეს, მისი პირველი ვიზიტი სწორედ რუსეთში შედგა, სადაც მაშინდელ პრეზიდენტთან ვლადიმერ პუტინთან შეხვედრაზე მან რუს კოლეგას ურთიერთობების "სუფთა ფურცლიდან" დაწყება შესთავაზა. ამ მშვიდობიანი შეთავაზების საპასუხოდ აფხაზეთშა და ცხინვალის რეგიონში სროლები და პროვოკაციები გახშირდა, საქართველოს ამ რეგიონებში სიტუაციამ პიკს მიაღწია და ომიც დაიწყო!
რაში ხედავთ ამ ყველაფრის მიზეზს, ბატონო პრეზიდენტო? თავად რუსეთმა არ უბიძგა საქართველოს გადარჩენის ერთადერთი გზისკენ – ნატო-სკენ? ნუთუ თავადაც გჯერათ რუსეთის ხელისუფლების პირველ პირთა არაერთგზის განცხადების, თითქოს "საქართველო, მისი გაუწონასწორებელი არსის გამო რუსეთისგან გარბის"?! მაშინ ნება გვიბოძეთ, გკითხოთ, ბატონო პრეზიდენტო, ვინ არ გარბის?! - მიმოიხედეთ ირგვლივ, დიმიტრი ანატოლევიჩ!... ნუ იოცნებებთ პრეზიდენტის შეცვლაზე! პრობლემა არა მიხეილ სააკაშვილიშია, როგორც თქვენ გგონიათ, არამედ თქვენს ტანკებში ქართულ მიწაზე!
"მოქალაქეებო, მამული საფრთხეშია! ჩვენი ტანკები უცხო მიწაზეა", - მღეროდა საბჭოთა პერიოდში ალექსანდრე გალიჩი. ასე, რომ, გადაარჩინეთ სამშობლო, გადაარჩინეთ რუსეთი, ბატონო პრეზიდენტო! ხელისუფლება თქვენს ხელშია".
"ქარტია 2010"-ის გამგეობის სახელით,
მედეა თუშმალიშვილი
1990წ 28 ოქტომბერს არჩეული უზენაესი საბჭოს დეპუტატი
"ქარტია 2010"-ის გამგეობა: მედეა თუშმალიშვილი და რევაზ ბოჭორიშვილი (საფრანგეთი), დოდონა კიზირია და ირაკლი ხიზანიშვილი (აშშ), ვიქტორ დომუხოვსკი (პოლონეთი), რენო სირაძე (ფინეთი), ჩარლზ ჩხოტუა (ესპანეთი), მაია სიმონია (ჰოლანდია)
